رباعی شماره ۸۵۲: هر لقمه خوش که بر دهان میگردد

هر لقمهٔ خوش که بر دهان میگردد

میجوشد و صافش همه جان میگردد

خورشید و مه و فلک از آن میگردد

تا هرچه نهان بود عیان میگردد