رباعی شماره ۹۰۴: سیلاب گرفت گرد ویرانه عمر

سیلاب گرفت گرد ویرانهٔ عمر

آغاز پری نهاد پیمانهٔ عمر

خوش باش که تا چشم زنی خود بکشد

حمال زمانه رخت از خانهٔ عمر