رباعی شماره ۹۶۲: مائیم و دمی کوته و سودای دراز

مائیم و دمی کوته و سودای دراز

در سایهٔ دل فکنده دو پای دراز

نظاره‌کنان بسوی صحرای دراز

صد روز قیامت است چه جای دراز