رباعی شماره ۹۷۶: از حادثه جهان زاینده مترس

از حادثهٔ جهان زاینده مترس

وز هرچه رسد چو نیست پاینده مترس

این یکدم عمر را غنیمت میدان

از رفته میندیش وز آینده مترس