رباعی شماره ۹۹۱: آن دل که من آن خویش پنداشتمش

آن دل که من آن خویش پنداشتمش

بالله بر هیچ دوست نگذاشتمش

بگذاشت بتا مرا و آمد بر تو

نیکو دارش که من نکو داشتمش