رباعی شماره ۹۹۲: آن دم که حق بنده‌گزاری همه خوش

آن دم که حق بنده‌گزاری همه خوش

وز مهر سر بنده بخاری همه خوش

از خانه برانیم بزاری همه خوش

چون عزم کنم هم بگذاری همه خوش