رباعی شماره ۱۰۰۴: گه باده لقب نهادم و گه جامش

نوشته مولوی در دیوان شمس مولوی فصل رباعیات

رباعی شماره ۱۰۰۳: گفتی چونی بیا که چون روزم خوش رباعی شماره ۱۰۰۵: مرغان رفتند بر سلیمان بخروش

گه باده لقب نهادم و گه جامش

گاهی زر پخته گاه سیم خامش


گه دانه و گاه صید و گاهی دامش

این جمله چراست تا نگویم نامش


نظر خود را بنویسید

نظرات