رباعی شماره ۱۰۱۸: ای گنج بیا زود به ویرانه خویش

ای گنج بیا زود به ویرانهٔ خویش

وی زلف پریشان مشو از شانهٔ خویش

وی مرغ متاب روی از دانهٔ خویش

ای خانه خدا درآی در خانهٔ خویش