رباعی شماره ۱۰۳۲: خائیدن آن لب که چشیدی شکرش

خائیدن آن لب که چشیدی شکرش

مالیدن دستی که کشیدی بسرش

نگذارد آنکه او به جان و جگرش

آب حیوان همی رسد از اثرش