رباعی شماره ۱۰۳۹: رفت آنکه نبود کس به خوبی یارش

رفت آنکه نبود کس به خوبی یارش

بی‌آنکه دلم سیر شد از دیدارش

او رفت و نماند در دلم تیمارش

آری برود گل و بماند خارش