رباعی شماره ۱۰۷۲: چون گشت طلسم جسم آدم چالاک

چون گشت طلسم جسم آدم چالاک

با خاک درآمیخته شد گوهر پاک

آن جسم طلسم را چو بشکست افلاک

پاکی بر پاک رفت و خاکی در خاک