رباعی شماره ۱۰۹۶: در خاموشی چرا شوی کند و ملول

در خاموشی چرا شوی کند و ملول

خو کن به خموشی که اصولست اصول

خود کو خموشی آنکه خمش میخوانی

صد بانک و غریو است و پیامست و رسول