رباعی شماره ۱۱۵۰: امشب که مه عشق تمامست تمام

امشب که مه عشق تمامست تمام

دلدار فرو کرده سر از گوشهٔ بام

امشب شب یاد است و سجود است و قیام

چون باده و می خواب حرامست حرام