رباعی شماره ۱۱۵۲: امشب همه شب نشسته اندر حزنم

امشب همه شب نشسته اندر حزنم

فردا بروم مناره را کارد زنم

خشم آلودست اگرچه با ماست صنم

در چاه رسیده‌ام ولی بی‌رسنم