رباعی شماره ۱۱۹۰: تا جان دارم بنده مرجان توام

تا جان دارم بندهٔ مرجان توام

دل جمع از آن زلف پریشان توام

ای نای بنال مست افغان توام

وی چنگ خمش مشو که مهمان توام