رباعی شماره ۱۱۹۵: تا زلف ترا به جان و دل بنده شدیم

نوشته مولوی در دیوان شمس مولوی فصل رباعیات

تا زلف ترا به جان و دل بنده شدیم

چون زلف بس جمع و پراکنده شدیم


ارواح ترا سجده‌کنان میگویند

چون پیش تو مردیم همه زنده شدیم


نظر خود را بنویسید

نظرات