رباعی شماره ۱۲۱۰: چون می‌دانی که از نکوئی دورم

چون می‌دانی که از نکوئی دورم

گر بگریزم ز نیکوان معذورم

او همچو عصا کش است و من نابینا

من گام به خود نمیزنم مأمورم