رباعی شماره ۱۲۱۶: در باغ شدم صبوح و گل می‌چیدم

در باغ شدم صبوح و گل می‌چیدم

وز دیدن باغبان همی ترسیدم

شیرین سخنی ز باغبان بشنیدم

گل را چه محل که باغ را بخشیدم