رباعی شماره ۱۲۳۰: دل زار وثاق سینه آواره کنم

دل زار وثاق سینه آواره کنم

بر سنگ زنم سبوی خود پاره کنم

گر پاره کنم هزار گوهر ز غمت

روزی او را ز لعل تو چاره کنم