رباعی شماره ۱۲۵۲: سر در خاک آستان تو نهم

سر در خاک آستان تو نهم

دل در خم زلف دلستان تو نهم

جانم به لب آمده است لب پیش من آر

تا جان به بهانه در دهان تو نهم