رباعی شماره ۱۲۷۲: گاه از غم دلبران بر آتش باشم

گاه از غم دلبران بر آتش باشم

گاه از پی دوستان مشوش باشم

آخر بچه خرمی زنم راه نشاط

آخر به کدام دلخوشی خوش باشم