رباعی شماره ۱۲۸۲: گر دل طلبم در خم مویت بینم

گر دل طلبم در خم مویت بینم

ور جان طلبم بر سر کویت بینم

از غایت تشنگی اگر آب خورم

در آب همه خیال رویت بینم