رباعی شماره ۱۲۸۷: گر کبر بخورده‌ام که سرمست توام

گر کبر بخورده‌ام که سرمست توام

مشتاب بکشتنم که در دست توام

گفتی که زمین حق فراخست فراخ

ای جان به کجا روم که در دست توام