رباعی شماره ۱۲۸۹: گر من به در سرای تو کم گذرم

گر من به در سرای تو کم گذرم

از بیم غیوران تو باشد حذرم

تو خود به دلم دری چو فکرت شب و روز

هرگه که ترا جویم در دل نگرم