رباعی شماره ۱۳۲۰: مائیم که بی‌قماش و بی‌سیم خوشیم

مائیم که بی‌قماش و بی‌سیم خوشیم

در رنج مرفهیم و در بیم خوشیم

تا دور ابد از می تسلیم خوشیم

تا ظن نبری که ما چو تونیم خوشیم