رباعی شماره ۱۳۴۷: من کاسته وفای آن مه‌رویم

من کاستهٔ وفای آن مه‌رویم

گر خواهد و گر نخواهد آن مه رویم

زو آب حیات ابدی میجویم

او آب حیات آمده و من جویم