رباعی شماره ۱۳۵۷: می‌پنداری که از غمانت رستم

می‌پنداری که از غمانت رستم

یا بی‌تو صبور گشتم و بنشستم

یارب مرسان به هیچ شادی دستم

گر یک نفس از غم تو خالی هستم