رباعی شماره ۱۳۶۴: هر گه که دل از خلق جدا می‌بینم

هر گه که دل از خلق جدا می‌بینم

احوال وجود با نوا می‌بینم

وان لحظه که بی‌خود نفَسی بنشینم

عالَم همه سر به سر تو را می‌بینم