رباعی شماره ۱۴۳۷: با هر دو جهان چو رنگ باید بودن

با هر دو جهان چو رنگ باید بودن

بیزار ز لعل و سنگ باید بودن

مردانه و مرد رنگ باید بودن

ور نی به هزار ننگ باید بودن