رباعی شماره ۱۴۶۰: در باده‌کشی تو خویش را ریشه مکن

در باده‌کشی تو خویش را ریشه مکن

وز باده و از ساده تو اندیشه مکن

با زنگی زلف او در آنور مجوی

اندیشهٔ باریک چنین پیشه مکن