رباعی شماره ۱۴۷۰: دل برد ز من دوش به صد عشق و فسون

دل برد ز من دوش به صد عشق و فسون

بشکافت و بدید پر زخون بود درون

فرمود در آتشش نهادن حالی

یعنی که نپخته است از آنست پر خون