رباعی شماره ۱۴۷۳: دوش آنچه برفت در میان تو و من

دوش آنچه برفت در میان تو و من

نتوان بنوشتن و نه بتوان گفتن

روزیکه سفر کنم ازین کهنه وطن

افسانه کند از آن شکنهای کفن