رباعی شماره ۱۵۶۱: چون پاک شد از رنگ خودی سینه تو

چون پاک شد از رنگ خودی سینهٔ تو

خودبین گردی ز یار دیرینهٔ تو

بی‌آینه روی خویش نتوان دیدن

در یار نگر که اوست آئینه تو