رباعی شماره ۱۵۶۲: خواهی که مقیم و خوش شوی با ما تو

خواهی که مقیم و خوش شوی با ما تو

از سر بنه آن وسوسه و غوغا تو

آنگه تو چنان شوی که بودی با من

آنگاه چنان شوم که بودم با تو