رباعی شماره ۱۵۷۷: گر جمله برفتند نگارا تو مرو

گر جمله برفتند نگارا تو مرو

ای مونس و غمگسار ما را تو مرو

پرمیکن و می ده و همی خند چو قند

ای ساقی خوب عالم آرا تو مرو