رباعی شماره ۱۵۷۹: گر عاقل و عالمی به عشق ابله شو

گر عاقل و عالمی به عشق ابله شو

ور ماه فلک توی چو خاک ره شو

با نیک و بد و پیر و جوان همره شو

فرزین و پیاده باش آنگه شه شو