رباعی شماره ۱۵۸۷: من بنده تو بنده تو بنده تو

من بندهٔ تو بندهٔ تو بندهٔ تو

من بندهٔ آن رحمت خندیدهٔ تو

ای آب حیات کی ز مرگ اندیشد

آنکس که چو خضر گشت خود زندهٔ تو