رباعی شماره ۱۶۰۰: ای آنکه به جان این جهانی زنده

ای آنکه به جان این جهانی زنده

شرمت بادا چرا چنانی زنده

بی‌عشق مباش تا نباشی مرده

در عشق بمیر تا بمانی زنده