رباعی شماره ۱۶۰۲: ای بر نمک تو خلق نانی بزده

ای بر نمک تو خلق نانی بزده

بر مرکب تو داغ نشانی بزده

حیفست که سوی کان رود آن بر سیم

پنهان چون جان و بر جهانی بزده