رباعی شماره ۱۶۱۷: بیگاه شد و دل نرهید از ناله

بیگاه شد و دل نرهید از ناله

روزی نتوان گفت غم صد ساله

ای جان جهان غصهٔ بیگاه شدن

آنکس داند که گم شدش گوساله