رباعی شماره ۱۶۲۸: زلف تو که یکروزم از او روشن نه

زلف تو که یکروزم از او روشن نه

با خاک برآورد سرو با من نه

با هرچه درآرد سر او زنده شود

کانجا همه جانست سراسر تن نه