رباعی شماره ۱۶۳۴: فصلیست چو وصل دوست فرخنده شده

فصلیست چو وصل دوست فرخنده شده

از مردن تن چراغ دل زنده شده

از خندهٔ برق ابر در گریه شده

وز گریهٔ ابر باغ در خنده شده