رباعی شماره ۱۶۴۰: ما را می کهنه باید و دیرینه

ما را می کهنه باید و دیرینه

وز روز ازل تا بابد سیری نه

خم از عدم و صراحی از جام وجود

کان تلخ نه و شور نه و شیرینه