رباعی شماره ۱۶۴۷: وه وه که به دیدار تو چونم تشنه

وه وه که به دیدار تو چونم تشنه

چندانکه ببینمت فزونم تشنه

من بندهٔ آن دو لعل سیراب توام

عالم همه زانست به خونم تشنه