رباعی شماره ۱۶۴۸: هین نوبت صبر آمد و ماه روزه

هین نوبت صبر آمد و ماه روزه

روزی دو مگو ز کاسه و از کوزه

بر خوان فلک گردد پی دریوزه

تا پنبهٔ جان باز رهد از غوزه