رباعی شماره ۱۶۹۱: ای آنکه تو از دوش بیادم دادی

ای آنکه تو از دوش بیادم دادی

زان حالت پرجوش بیادم دادی

آن رحمت را کجا فراموش کنم

کز گنج فراموش بیادم دادی