رباعی شماره ۱۷۰۹: ای باغ خدا که پر بت و پر حوری

ای باغ خدا که پر بت و پر حوری

از چشم خلایق اینچنین چون دوری

ای دل نچشیده‌ای می منصوری

گر منکر آن باغ شوی معذوری