رباعی شماره ۱۷۱۱: ای پر ز جفا چند از این طراری

ای پر ز جفا چند از این طراری

پنهان چه کنی آنچه به باطن داری

گر سر ز خط وفای من برداری

واقف نیم از ضمیر دل پنداری