رباعی شماره ۱۷۱۸: ای خواجه چرا بی‌پر و بالم کردی

ای خواجه چرا بی‌پر و بالم کردی

بر بوی ثواب در وبالم کردی

از توبرهٔ تو جو ندزدیدم من

از بهر چه جرم در جوالم کردی