رباعی شماره ۱۷۳۸: ای دیده تو از گریه زبون می‌نشوی

ای دیده تو از گریه زبون می‌نشوی

ای دل تو این واقعه خون می‌نشوی

ای جان چو به لب رسیدی از قالب من

آخر بچه خوشدلی برون می‌نشوی